โรคข้ออักเสบของข้อข้อเท้า

Arthrosis ของข้อข้อเท้าเป็นโรคความเสื่อมและ dystrophic ของโครงสร้างของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกส่งผลกระทบต่อรยางค์ล่างถือเป็นหนึ่งในรูปแบบของโรคข้ออักเสบที่พบบ่อยที่สุด: คิดเป็นสัดส่วนมากถึง 30% ของจำนวนกรณีทั้งหมดของความเสียหายของข้อต่อความเสื่อมและ dystrophicกระบวนการทางพยาธิวิทยาเกิดขึ้นไม่เพียงแต่ในผู้ป่วยสูงอายุเท่านั้นผู้ป่วยประมาณหนึ่งในสี่เป็นผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 40 ปี

ความผิดปกตินี้มาพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องและการทำงานของข้อต่อและรยางค์ล่างลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปหากไม่มีการรักษา อาการจะดำเนินไปและไม่หายไปเองการวินิจฉัยและการรักษาความผิดปกติเป็นงานของแพทย์กระดูกและข้อ (ขึ้นอยู่กับสาเหตุ แพทย์บาดแผล รวมถึงแพทย์กายภาพบำบัดและนักกายภาพบำบัดขึ้นอยู่กับสาเหตุ)

สาเหตุของโรคข้อเข่าเสื่อม

โรคข้อเข่าเสื่อมถือเป็นโรคที่เกิดจากหลายสาเหตุการพัฒนาเกิดขึ้นอันเป็นผลมาจากอิทธิพลของกลุ่มสาเหตุเมื่ออายุมากขึ้น จำนวนปัจจัยที่กระตุ้นให้เกิดโรคก็เพิ่มขึ้น ดังนั้นโอกาสที่จะเกิดกระบวนการทางพยาธิวิทยาจึงเพิ่มขึ้นแต่ไม่ใช่ทุกอย่างจะง่ายนัก

กลไกการเกิดโรค

มีสาเหตุหลายประการที่ทำให้เกิดข้อเข่าเสื่อม โดยสาเหตุที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่:

• การออกกำลังกายอย่างไม่มีเหตุผล
• การบาดเจ็บ;
• การดำเนินงาน;
• โรคเมตาบอลิซึม;
• รองเท้าอึดอัด
• โรคอื่น ๆ ของระบบกล้ามเนื้อและกระดูก
• โรครูมาตอยด์

ความเครียดอย่างไม่มีเหตุผลอาจเป็นผลมาจากวิถีชีวิตหรือผลจากการเลือกอาชีพเดินสม่ำเสมอ ยืนในที่เดียว แบกของหนัก กิจกรรมที่เข้มข้นทั้งหมดนี้เป็นสิ่งยั่วยุกระบวนการทางพยาธิวิทยาในระยะกลาง (หลายปี)

อีกสาเหตุหนึ่งคือการบาดเจ็บ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแตกหักภายในข้อ ข้อเคลื่อน และรอยฟกช้ำที่รุนแรง (ในระดับน้อยกว่า)โรคข้ออักเสบของข้อข้อเท้าแสดงออกโดยไม่มีใครสังเกตเห็น แต่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่องบ่อยครั้งผู้ป่วยประเมินผลที่ตามมาของบาดแผลที่พวกเขาได้รับต่ำเกินไป

การผ่าตัดสามารถกระตุ้นให้เกิดโรคข้ออักเสบได้อย่างไรก็ตามภาวะแทรกซ้อนดังกล่าวค่อนข้างหายากสาเหตุหลักมาจากการประเมินสถานการณ์ทางคลินิกที่ไม่ถูกต้องคุณสมบัติของแพทย์ไม่เพียงพอ

โรคทางเมตาบอลิซึมเช่นเบาหวานสามารถกระตุ้นให้เกิดความผิดปกติได้อย่างไรก็ตามสาเหตุของโรคข้อเข่าเสื่อมมักเกิดจากโรคเกาต์รวมถึงความผิดปกติของฮอร์โมน (เช่นในวัยหมดประจำเดือน)

รองเท้าที่ไม่สบายเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญในการพัฒนากระบวนการทางพยาธิวิทยาความผิดปกติเกิดขึ้นเนื่องจากการกระจายน้ำหนักที่เท้าไม่เหมาะสมความผิดปกติที่ซับซ้อนมักเกิดขึ้น: ไม่เพียง แต่โรคข้ออักเสบเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังด้วยอย่างน้อยที่สุด - โรคกระดูกพรุนแต่ปัญหาที่อันตรายกว่านั้นก็เป็นไปได้เช่นกัน

ความผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกเองก็เพิ่มโอกาสของกระบวนการทางพยาธิวิทยาด้วยไส้เลื่อนระหว่างกระดูกสันหลัง โรคกระดูกพรุน และความผิดปกติแต่กำเนิดทำให้เกิดความเสี่ยงเพิ่มเติม

โรครูมาตอยด์แสดงโดยโรคข้ออักเสบ, โรคลูปัส erythematosus ระบบรอยโรคที่มีลักษณะเสื่อม - dystrophic เป็นเรื่องรอง แต่จะทำให้โรคประจำตัวรุนแรงขึ้นและทำให้การพยากรณ์โรคแย่ลง

โรคข้อเข่าเสื่อมเป็นโรคที่เกิดจากหลายปัจจัยตามกฎแล้วมันจะพัฒนาภายใต้อิทธิพลของหลายสาเหตุในคราวเดียวมีข้อยกเว้น แต่ก็หาได้ยากนอกจากนี้จำนวนปัจจัยยังส่งผลต่อความรุนแรงของโรคและอัตราการลุกลามของกระบวนการทางพยาธิวิทยา

การพัฒนากระบวนการทางพยาธิวิทยาเป็นขั้นตอนในระยะเริ่มแรกการไหลเวียนโลหิตในท้องถิ่นและการกระจายแรงแบบไดนามิกที่เท้าจะหยุดชะงักกระบวนการทำลายล้างในกระดูกอ่อนจะถูกเพิ่มเข้ามาทีละน้อยการอักเสบที่ซบเซาเริ่มต้นขึ้นการเสื่อมของโครงสร้างอื่นๆ ของข้อเท้าเกิดขึ้น เช่น แคปซูล เอ็น กระดูก ฯลฯ ยิ่งโรคก้าวหน้ามากเท่าไร การรักษาก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้นต้องใช้ความพยายามและเวลามากขึ้น

ปัจจัยที่ทำให้เกิดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคข้ออักเสบเพิ่มขึ้น

การทำลายเนื้อเยื่อข้อต่อข้อเท้า Dystrophic เกิดขึ้นไม่เพียงเป็นผลมาจากอิทธิพลของสาเหตุเฉพาะหน้าเท่านั้นความรุนแรง ความน่าจะเป็นของโรค และลักษณะของโรคจะได้รับผลกระทบจากปัจจัยเสี่ยงพวกเขาทำให้ภาพการละเมิดสมบูรณ์ในหมู่พวกเขา:

• นิสัยการใส่รองเท้าส้นสูง
• ลักษณะงานที่ยากลำบากทางร่างกาย (รวมถึงอาชีพที่มีความเสี่ยงที่ไม่ชัดเจน: ครู คนทำอาหารก็ป่วยด้วย)
• การบาดเจ็บที่ข้อต่อข้อเท้าครั้งก่อน (มีหลายกรณีที่ความผิดปกติเกิดขึ้นหลายปีหลังจากได้รับบาดเจ็บ)
• ประวัติโรคต่อมไร้ท่อ (ความผิดปกติของฮอร์โมนสร้างความเสี่ยงเพิ่มเติม);
• ประวัติโรคระบบกระดูกและกล้ามเนื้อ
• อายุ 40 ปีขึ้นไป (แม้ว่าโรคนี้จะเกิดขึ้นในคนอายุน้อยกว่าก็ตาม)
• น้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น
• เพศ (ผู้หญิงต้องทนทุกข์ทรมานบ่อยกว่าผู้ชาย)

โรคข้อเข่าเสื่อมเป็นโรคที่พัฒนาช้าอาการไม่ชัดเจนในทันทีดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะประเมินว่าปัจจัยเสี่ยงและสาเหตุใดที่กระตุ้นให้เกิดกระบวนการทางพยาธิวิทยาจำเป็นต้องรวบรวมประวัติการรักษาให้ครบถ้วน

การจำแนกประเภทและประเภทของความเสียหายต่อข้อเท้า

พยาธิวิทยาจำแนกตามสองฐาน

เกณฑ์แรกคือที่มาของกระบวนการทางพยาธิวิทยาไฮไลท์:

• รูปแบบหลังบาดแผลของโรค (พัฒนาหลังจากได้รับบาดเจ็บที่ข้อต่อข้อเท้าหรือโครงสร้างอื่น ๆ ของระบบกล้ามเนื้อและกระดูก)
• การเสียรูปของข้อต่อข้อเท้า: ผลที่ตามมาของความผิดปกติของการเผาผลาญหรือการบาดเจ็บพร้อมกับการเสียรูปของข้อต่อช้า แต่มั่นคง
• โรคข้ออักเสบจากการเผาผลาญเกิดขึ้นจากโรคเบาหวาน ความผิดปกติของฮอร์โมน หรือโรคเกาต์ (ความผิดปกติของการเผาผลาญของพิวรีน)

พื้นฐานที่สองสำหรับการจำแนกประเภทขึ้นอยู่กับระยะของกระบวนการทางพยาธิวิทยาในการพัฒนา arthrosis ของข้อต่อข้อเท้าต้องผ่านขั้นตอนต่อไปนี้:

• เริ่มต้นหรือต้น;
• ความก้าวหน้า;
• โรคข้อขั้นสูง

ในระยะแรก ไม่มีภาพทางคลินิกเช่นนี้หรือปรากฏหลังจากออกกำลังกายอย่างหนักกระบวนการทางพยาธิวิทยาถูกตรวจพบโดยวิธีการวินิจฉัยพิเศษเท่านั้น

ระยะลุกลามของโรคจะมาพร้อมกับความรุนแรงของคลินิกอาการจะปรากฏหลังจากออกกำลังกายเล็กน้อยความทนทานต่อการโหลดลดลงมีอาการปวดอย่างต่อเนื่อง รวมถึงการเคลื่อนไหวของขาในข้อข้อเท้ามีจำกัด

ขั้นตอนสุดท้ายของกระบวนการทางพยาธิวิทยาจะมาพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างรุนแรงตลอดจนอาการอื่น ๆ ในสภาวะพักผ่อนเต็มที่ฟังก์ชั่นรองรับและมอเตอร์บกพร่องบ่อยครั้งบุคคลจะพิการจำเป็นต้องมีการผ่าตัดรักษาที่ซับซ้อน รวมถึงการผ่าตัดเอ็นโดเทียมด้วย

สำคัญ!

การแบ่งระยะมีบทบาทมากที่สุดในการกำหนดกลยุทธ์การรักษา ตลอดจนคาดการณ์ระยะและผลลัพธ์ของโรคความผิดปกตินี้ได้รับการรักษาอย่างดีที่สุดตั้งแต่เนิ่นๆยิ่งพยาธิวิทยาก้าวหน้าเท่าใด การแก้ไขก็จะยิ่งยากและใช้เวลานานเท่านั้น

อาการของโรค

ภาพทางคลินิกขึ้นอยู่กับรูปแบบและระยะของกระบวนการทางพยาธิวิทยาอาการทั่วไปคือ:

• ความเจ็บปวด;
• ความเหนื่อยล้า;
• แพ้การออกกำลังกาย
• บวม;
• ความผิดปกติของฟังก์ชั่นรองรับของขา
• กล้ามเนื้ออ่อนแรง.

อาการปวดที่ขาเริ่มแรกจะสังเกตได้เฉพาะหลังจากออกกำลังกายอย่างหนักเท่านั้นกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ ก็เพียงพอแล้วในขั้นตอนขั้นสูงของกระบวนการทางพยาธิวิทยาจะมีอาการปวดอยู่เสมอโดยไม่คำนึงถึงภาระ

ความเหนื่อยล้าสังเกตได้ตั้งแต่ระยะแรกของความผิดปกติความรู้สึกของกล้ามเนื้ออ่อนแรงและความเมื่อยล้าที่เพิ่มขึ้นดำเนินไปพร้อมกับโรคสัญญาณบ่งบอกถึงการพัฒนาความผิดปกติต่อไป

ความอดทนต่อการออกกำลังกายก็ค่อยๆลดลงเช่นกันในขั้นตอนที่เด่นชัดของความผิดปกติบุคคลไม่สามารถขึ้นไปที่ชั้นสองหรือสามได้เราต้องหยุด.

อาการบวมเป็นสัญญาณที่ปรากฏอยู่เสมอขาที่ข้อเท้าดูบวมและขยายใหญ่ขึ้นนี่เป็นอาการที่ไม่เฉพาะเจาะจง

อาการปวดเริ่มเป็นเรื่องปกติหลังจากอยู่ในที่เดียวเป็นเวลานานจะเกิดความฝืดอย่างรุนแรงของข้อต่อการเคลื่อนไหวครั้งแรกทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายอย่างมากความเจ็บปวดและความรู้สึกไม่สบายจะค่อยๆ หายไปเมื่อบุคคลนั้นยังคงเคลื่อนไหว

ภาพทางคลินิกขึ้นอยู่กับระดับของโรคข้อเข่าเสื่อมมีบทบาทสำคัญในการกำหนดระยะและความรุนแรงของกระบวนการทางพยาธิวิทยาแพทย์จะจัดระบบอาการโดยซักถามด้วยวาจาและซักประวัติ

โรคนี้มีลักษณะเป็นเรื้อรังในช่วงที่มีอาการกำเริบสัญญาณของโรคข้อเข่าเสื่อมจะปรากฏชัดเจนที่สุดในระยะเรื้อรัง การบรรเทาอาการจะเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นคลินิกไม่สว่างนักแต่อาการไม่หายขาดจากนั้นอาการกำเริบของโรคข้อต่อข้อเท้าจะเกิดขึ้นอีกครั้งอาการจะรุนแรงขึ้นอีกครั้งและวนเป็นวงกลมจนกระทั่งได้รับการบำบัดที่มีคุณภาพ

ภาวะแทรกซ้อนของโรคข้อเข่าเสื่อม

ภาวะแทรกซ้อนของกระบวนการทางพยาธิวิทยาเกี่ยวข้องกับการรักษาความสามารถในการทำงานและความสามารถในการดูแลตัวเอง

ผู้ป่วยจะมีอาการข้อเท้าผิดรูปกระบวนการทางพยาธิวิทยาสิ้นสุดลงด้วยการก่อตัวของการหดเกร็งบริเวณที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวของแขนขาในข้อเท้าได้ทั้งหมดหรือทั้งหมดสถานการณ์สามารถแก้ไขได้โดยการผ่าตัดเท่านั้น

ในช่วงเวลาของการกำเริบการพัฒนาของไขข้ออักเสบและการอักเสบของไขข้อเบอร์ซาเป็นเรื่องปกติเงื่อนไขนี้กินเวลาหลายสัปดาห์และในช่วงเฉียบพลันจะช่วยลดความสามารถในการทำงานและเคลื่อนย้ายได้อย่างสมบูรณ์

ผลลัพธ์สุดท้ายของกระบวนการทางพยาธิวิทยาคือการลดลงและสูญเสียการทำงานของขาโดยสมบูรณ์ บุคคลไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติคุณต้องใช้ไม้ค้ำยันสูญเสียความสามารถในการทำงานโดยสิ้นเชิง และในบางกรณี ความสามารถในการดูแลตัวเองด้วยในระยะขั้นสูงของโรคข้อเข่าเสื่อม ผู้ป่วยจะพิการ

การวินิจฉัยโรค

การวินิจฉัยความเสียหายต่อโครงสร้างข้อและเนื้อเยื่อกระดูกอ่อนดำเนินการภายใต้การดูแลของแพทย์ผู้บาดเจ็บทางกระดูกและข้อการสอบก็เป็นเรื่องปกติการระบุกระบวนการทางพยาธิวิทยาตลอดจนระดับความรุนแรงไม่ใช่เรื่องยากในบรรดาเทคนิค:

• การซักถามด้วยวาจาของผู้ป่วยเพื่อให้เข้าใจลักษณะของอาการและข้อร้องเรียนด้านสุขภาพได้ดีขึ้น
• การรวบรวมรำลึกซึ่งช่วยให้คุณสามารถระบุที่มาของสภาพทางพยาธิวิทยาได้
• การคลำ: โรคข้ออักเสบจะแสดงโดยการเสียรูป, บวม, ปวดระหว่างการเคลื่อนไหวที่ไม่โต้ตอบ;
• การถ่ายภาพรังสีข้อเท้า: การตรวจตามปกติที่ให้ข้อมูลเพียงพอในการวินิจฉัยและระบุความรุนแรง ถือเป็นการตรวจมาตรฐานทองคำ
• MRI หากข้อมูลภาพรังสีไม่เพียงพอ

อาจทำการศึกษาอื่น ๆตัวอย่างเช่น การตรวจเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (โรคข้ออักเสบไม่เพียงส่งผลต่อกระดูกอ่อนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกระดูกด้วย CT ช่วยให้มองเห็นรายละเอียดของความผิดปกติได้อย่างแม่นยำ)

บันทึก!

Arthrosis ไม่มีอาการเฉพาะเจาะจงโดยเฉพาะในระยะเริ่มแรกดังนั้นด้วยตัวคุณเองหากไม่มีความรู้เพียงพอจึงไม่สามารถแยกแยะกระบวนการทางพยาธิวิทยาออกจากกันได้จำเป็นต้องมีการวินิจฉัยด้วยเครื่องมือพิเศษ

เทคนิคการวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการให้ข้อมูลเพียงเล็กน้อยเป็นเพียงข้อมูลในการระบุกระบวนการอักเสบและช่วยในการวินิจฉัยโรคข้ออักเสบบางรูปแบบ (ต้นกำเนิดจากการเผาผลาญ ธรรมชาติของรูมาตอยด์)

วิธีการรักษา

การรักษาโรคข้อเข่าเสื่อมนั้นดำเนินการโดยใช้เทคนิคอนุรักษ์นิยมและการผ่าตัดผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสามารถบรรลุได้หากคุณหันไปใช้การแก้ไขที่ซับซ้อน

การบำบัดแบบอนุรักษ์นิยม ได้แก่ การใช้ยา การออกกำลังกายบำบัด และกายภาพบำบัดพร้อมการนวดใช้ยาต่อไปนี้:

• ต้านการอักเสบในท้องถิ่น
• ยาต้านการอักเสบทั่วไป (ในรูปแบบของยาเม็ดหรือสารละลายฉีด);
• chondroprotectors;
• กรดนิโคตินิกและวิธีการอื่นในการปรับปรุงกระบวนการเผาผลาญ

การบำบัดด้วยการออกกำลังกายและกายภาพบำบัดร่วมกับการนวดมีวัตถุประสงค์เพื่อการฟื้นตัวหลังจากอาการเฉียบพลันหายไปแล้ววิธีการเหล่านี้มีความสำคัญในช่วงระยะเวลาของการบรรเทาอาการหากโรคเกิดขึ้นในรูปแบบเฉียบพลันโดยมีอาการทางคลินิกเด่นชัดวิธีการจะถูกเลื่อนออกไป

จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดเพื่อรักษาความผิดปกติและการเบี่ยงเบนอย่างต่อเนื่องในกายวิภาคของข้อต่อการทำศัลยกรรมพลาสติกร่วมกันหรือเอ็นโดเทียม การเปลี่ยนข้อต่อด้วยอะนาลอกเทียมสามารถทำได้นี่เป็นวิธีการแก้ไขที่ใช้เทคโนโลยีขั้นสูง

การคาดการณ์

การพยากรณ์โรคขึ้นอยู่กับช่วงเวลาของการรักษา ภาวะสุขภาพ สาเหตุของโรคข้ออักเสบ รวมถึงระดับของการพัฒนาความผิดปกติยิ่งโรคก้าวหน้า สถานการณ์ยิ่งซับซ้อนหากเริ่มการรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ โอกาสในการรักษาและการฟื้นตัวที่สมบูรณ์จะดีในกรณีอื่นๆ จำเป็นต้องได้รับการผ่าตัดและพักฟื้นเป็นเวลานาน

การป้องกันความผิดปกติ

การป้องกันโรคข้อเข่าเสื่อม ได้แก่ :

• สวมรองเท้าที่สบาย
• การรักษาโรคระบบกล้ามเนื้อและกระดูกอย่างทันท่วงที
• การควบคุมความเป็นอยู่ที่ดีอย่างเหมาะสม
• การควบคุมน้ำหนักตัว
• หลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ
• การควบคุมโหลด

การป้องกันสามารถลดความเสี่ยงของโรคข้อเข่าเสื่อมได้ 2-3 เท่าความน่าจะเป็นของกระบวนการทางพยาธิวิทยาจะมีน้อยมาก